woensdag 30 november 2011

Niet alweer Port State Control!

Woensdag, 30 november 2011  Havennummer 636 te Vlaardingen

Om 12 uur kom ik op. Het is stralend weer.
Er zijn 2 heren van Verkeer en Waterstaat op de brug aanwezig. Port State Control. Niet alweer! De laatste Port State Control hadden we afgelopen maandag in New Holland. Nu zijn we in Holland en heeft de Priscilla een nieuwe Port State Control. Alweer zagen ze kapitein Leo Sterrenburg en kapitein-eigenaar John Henry Beikes (die vandaag tijdens zijn verlof even is langs gekomen) door over de extra uitkijk gedurende uren van duisternis.
De sludge (afvalproduct van zware stookolie) wordt vandaag afgegeven aan de sludgeboot. Een schattig (scheeps-)hondje blaft naar me. Volgens de schipper is dat de kapitein aan boord; "Thuis is mijn vrouw de baas en aan boord de hond."
Om op Port State Control een goede indruk te maken blijf ik op wacht bij de noodstop voor het geval de slang zou scheuren of een andere milieuvervuilende calamiteit.
Meester Alain Eyck gaat vandaag naar huis. Zijn plaats wordt opgevuld door meester Ungarov uit de Oekraïne.

Het kraanschip Elja 7 heeft vastgemaakt aan bakboordzijde. Om 07:35 uur is het kraanschip Elja 7 begonnen met het lossen in binnenschepen die langszij aanleggen. Het lossen gaat bijzonder vlotjes. De kraanmachinist heeft een goede swing in zijn knijper.
Rond het middaguur is het ruim al voor 4/5e deel geleegd. Daarna is het enkele uren wachten op een nieuw binnenschip.
Maar om 16:00 uur is de Priscilla helemaal leeg. Als ik een tros van de Elja 7 losgooi, spreekt de schipper me aan: "Leuk verhaal heb je geschreven." Hij had mijn weblog gelezen. De avond tevoren had hij als zoekterm Priscilla ingegeven om ondermeer te zien hoe de bolders op de Priscilla zijn geplaatst en kwam op mijn weblog terecht. Leuk!
Elja 7 onderweg naar een nieuw karwei.

Om 18:45 uur gooien we los.

De Priscilla kan nog niet terecht voor haar nieuwe lading in IJmuiden. 
We verhalen daarom naar de Parkkade. Er zijn beslist minder aantrekkelijke ligplaatsen. Morgen zal ik wat foto's maken van de omgeving van onze nieuwe ligplaats. Jacob, die afgelopen zomervakantie op MV Donau heeft gevaren, komt morgen aan op de Priscilla. Kapitein Leo Sterrenburg en ik drinken een biertje op de brug.

dinsdag 29 november 2011

Waar is de scheepsbel?

Maandag, 28 november 2011  Port State Control & loading Rapeseed

Om 05:40 uur GMT komt de surveyor aan boord voor een inspectie van het ruim. Hij had geen enkele op- of aanmerking, want ons ruim is gewoon heel erg schoon. Vervolgens leggen de gebroeders Sugarol de luiken open. Ik geef de wacht over aan kapitein Leo Sterrenburg en ga naar bed.

Als ik na mijn ochtendrust iets voor 12:00 uur GMT opkom, is de kapitein al uren bezig met een MCA inspecteur die een Port State Control houdt. Hij duikt uitvoerig in alle scheepsdocumenten en daarna loopt hij met mij een ronde over het gehele schip. Hij vindt het een mooi schip dat in goede staat van onderhoud verkeert. Dan vraagt hij mij over de scheepsbel. Tja, waar zou die zijn? Een scheepsbel is verplicht ingevolge voorschrift 35 van de Bepalingen ter Voorkoming van Aanvaringen op zee BVA). In dichte mist wordt met tussenpose van 1 minuut op de bak (het voorschip) van een schip ten anker of aan de grond de scheepsbel geluid (en ingeval van een schip > 100 meter, enkele seconden later gevolgd door een gong op het achterschip). Veel schepen bergen ter voorkoming van diefstal (brons is een waardevol materiaal) de scheepsbel op en brengen de scheepsbel aan indien de geschetste omstandigheid zich voordoet.
Port State Control wil dat in de uren van duisternis behalve de officier van de wacht er ook een extra uitkijk aanwezig is op de brug. Voor coasters met een beperkte bemanning van meestal 6 à 7 personen is niet zo makkelijk te realiseren. De - overigens bijzonder vriendelijke - MCA inspecteur waarschuwde dat Port State Control daar in de toekomst strenger op zal letten.
Ondertussen vullen de stuwadoors van New Holland Bulk Terminal het ruim met raapzaad. De lading is voorbeeldig getrimd (verdeeld). Om 18:55 uur GMT loopt de Priscilla uit naar Rotterdam. We verwachten in de middag aan te komen.


Dinsdag 29 november 2011   8 Beaufort

Tijdens mijn nachtwacht heeft de Priscilla het getij tegen. De vaart verminderd van 10,2 knopen tot 7 knopen. Het waait nog niet zo hard.

Als ik na mijn wacht in mijn bed lig voel ik de Priscilla rollen en stampen. De wind is aangetrokken er staat nu windkracht 8 Beaufort. Kapitein Sterrenburg neemt vermogen (of juister de pitch van de propeller) terug van 80% naar 65%. De vaart valt terug naar 6 knopen. Er komt het nodige water over. Je voelt het schip als ze in een golf duikt. Dat heet: "paaltjes pikken".

Uiteindelijk leggen we pas om middernacht aan in Vlaardingen, havennummer 636.

zondag 27 november 2011

NAABSA Berth

Maandag, 28 november 2011,  New Holland Bulk Terminal

Blijkens de schriftelijke informatie van de scheepsagent is de New Holland Bulk Terminal een zogenaamde NAABSA Berth, Not Always Afloat But Safe Aground.
Een schip met de nodige diepgang kan tijdens eb zonder gevaar gedeeltelijk droogvallen.

Het is vannacht een rustige en koude nacht. De windkracht is afgenomen tot 3 Beaufort. Is dat de stilte voor de storm?
De maand november staat immers bekend om haar stormen.

Vandaag zal vanaf 06:00 uur GMT MV Priscilla geladen worden met 2.750 ton raapzaad.
De verwachting is dat Priscilla dinsdagmiddag/-avond zal aanmeren in de Wilhelminahaven te Schiedam. Woensdag zal dan gelost worden. Ik vraag me af of ik voldoende tijd heb om mijn schat Mirjam aan boord te verwelkomen.

zaterdag 26 november 2011

The Humber

Zaterdag, 26 november 2011

Om 12:35 uur GMT zijn we anker op gegaan. Laagwater is om 12:54 uur. We gaan met de vloed naar binnen. Langzaam varen we naar het loodsstation. Toen de loodstender naderde ben ik naar het stuurboord gangboord (de lijzijde = schaduwkant van de wind) gegaan. Om veiliger aan boord te kunnen klimmen, hangt een loodsladder aan lijzijde. De loodstender vaart achterom. Ik zag de loodstender nog niet, maar hoorde al een heerlijk motorgeluid. Het leek nog het meeste op de sound van een V8. De loods breng ik naar de navigatiebrug.
Onder beloodsing vaart de Priscilla de Humber op. De monding van de Humber is breed. Een beetje vergelijkbaar met de Westerschelde.

Eerst passeren we aan stuurboord de landtong Spurn Head;
Op Spurn Head bevinden zich behalve een vogelreservaat, ondermeer Vessel Traffic Service Humber (VTS Humber), het loodsstation,
de zelfrichtende Severn-class reddingboot Pride of the Humber 
en ten behoeve van de veilige navigatie, het zogenaamde High - and Low Light,
die tezamen één lichtenlijn vormen. Een lichtenlijn wordt door de scheepvaart gebruikt om een haven op de juiste koers aan te lopen en de totale miswijzing van de kompassen (magnetisch - en gyrokompas) te bepalen.

Daarna passeren we aan bakboord Grimsby Lighthouse; de vuurtoren gelijkt lichtelijk de beroemde torens van Sienna en Firenze;
Immingham, North - en South Killingholme; er is hier veel haven- en industrieactiviteit;
Tenslotte passert de Priscilla stuurboord Kingston upon Hull, of kortweg: Hull. Het is inmiddels donker geworden.
Een van de 2 zuster ferryschepen Pride of Hull of Pride of Rotterdam op het traject Hull - Rotterdam
De imposante (tol) hangbrug over de Humber ligt voor ons. Een passage met een personenauto kost £ 3,-.
De Priscilla meert aan de overzijde aan de pier van New Holland aan. We draaien 180° op de rivier en nu ligt de hangbrug dus achter ons.

Er staat een stormachtige wind (windkracht 8 Beaufort) en sterke stroming die de Priscilla wegzet. Met vereende krachten lukt het ons om de Priscilla langszij te krijgen. Om 17:05 uur is het FLA (First Line Ashore) en om 17:30 All Fast.
Normaal liggen we zowel voor als achter 2 om 1; 2 voor-, respectievelijk achtertrossen en 1 voor-, respectievelijk achterspring. Een voorspring (of steek) is een lijn die vanaf de bak naar achter wijst. En een achterspring is een lijn die vanaf het achterdek naar voren wijst.

Ditmaal liggen we vóór (zoals gewoonlijk) 2 om 1.
Achter liggen we achter 2 - 1 - 2;
2 achtertrossen, 1 dwarstros en 2 achterspring's.


Zondag, 27 november 2011  Trossenwacht

Vanwege de stormachtige wind en het grote getijdeverschil van 7,9 meter heb ik vannacht trossenwacht. Een aantal keren loop ik trossenronde. Om 01:20 uur GMT is het laagwater.
Vlak voor de kentering van het tij, om 00:45 uur GMT loop ik mijn eerste trossenronde. Er is nog maar 2,5 meter water onder het schip (Under Keel Clearance UKC). Daarna na de kentering van het tij, loop ik om 02:00 uur GMT en vervolgens om 03:30 uur GMT en 05:00 uur GMT mijn trossenronde's.

We gaan maandagmorgen vanaf 06:00 uur GMT 2.750 ton raapzaad laden. Raapzaad gedraagt zich als graan, dus is het van belang dat de lading niet kan overgaan. Voor graan stelt de wet extra stabiliteitseisen. Als de ruimte boven de lading (ullage) gering is kan de lading niet overgaan. We gaan dit realiseren door het ruim ietwat te verkleinen. We plaatsen vandaag een graanschot ongeveer 2,5 meter voor het achterschot van het ruim.
Links het achterschot van het ruim, rechts het geplaatste graanschot


Hierdoor zal de ruimte boven de lading (ullage) < 11 centimeter bedragen. Het stabiliteitsprogramma LOCOPIAS geeft groene lichtjes voor stabiliteit en krachten op het schip.
Het laden zal maandag in de middag of vroege avond voltooid worden. Om 20:03 uur is het hoogwater. Van New Holland varen we naar de Wilhelminahaven te Schiedam.

Vanwege het grote verval tot 8 meter is de gangway van de wal naar het schip een bijzondere constructie.
Let op het contragewicht (links op de foto) en het parallelogram (midden op de foto)!
Onder de pier zijn veel zwanen neergestreken.
Ik verheug me vanavond op de Grand Prix van Brazilië, gevolgd door een documentaire over het leven van mijn sportheld, wijlen Ayrton Senna da Silva. Schrijver Jan Segers schreef een biografie over hem, getiteld: "Senna - de rechtervoet van god". Ik was destijds kapot van zijn overlijden.

Tegen beter weten in, hoop ik stiekem dat Rubens "Rubinho" Barrichello voor eens zijn thuis Grand Prix wint.

vrijdag 25 november 2011

Glow in the dark.

In de jaren '60 van de vorige eeuw was het vertrouwen in de toekomst van nucleaire energie groot. Ondertussen zijn de schaduwkanten van kernenergie genoegzaam bekend.

In 1957 werden 2 nucleair aangedreven schepen in dienst genomen. De Russen namen het voortouw met de ijsbreker NS Lenin. Ze was het eerste schip met nucleaire aandrijving.
NS Lenin
Vlak daarna nam de U.S. Navy de onderzeeboot USS Nautilus SSN571 in dienst.
Zeer vele marineschepen met nucleaire aandrijving volgden. Het zijn met name onderzeeboten en vliegdekschepen.

Voordelen van de nucleaire aandrijvingen zijn:
- zeer groot vermogen zorgt voor grote vaart; een moderne nucleair aangedreven ijbreker kan 2 meter dik ijs breken met een vaart van 3 knopen.
NS Yamal
- het grote vermogen kan door middel van electrolyse het zeewater ontleden in (H2) waterstof- en (O2) zuurstofmoleculen; de onderzeeboot hoeft niet op te duiken voor het binnenhalen van zuurstof voor de bemanning en kan dus voor haar veiligheid onder water blijven;
- de actieradius meet men niet in Nautische mijlen, maar meer in jaren.

Er zijn grofweg 2 systemen van nucleaire aandrijving;
- De reactor zorgt voor stoom, welke een stoomturbine (Charles Algernon Parsons lives!) aandrijft. Door middel van een achter de stoomturbine geplaatste tandwielkast wordt de propeller aangedreven. Dit systeem wordt gebruikt door de Russische -, Amerikaanse - en Britse marine.
Bij de de Franse - en Chinese marine zorgt eveneens de reactor voor stoom, welke een stoomturbine aandrijft, maar aan de turbine is gekoppeld een generator, die de electriciteit voor de electrische motoren op de schroefas opwekt. Dit noemt men turbo-electrische aandrijving. Het eerste civiele schip met conventionele turbo-electrische aandrijving is overigens de fenomenale S.S. Normandie, zondermeer het schip der schepen.
De aanduiding voor een nucleair aangedreven schip is NS (Nucleair Ship). Mijns inziens zou het NSS (Nucleair Steam Ship) moeten zijn.

Er zijn ook civiele schepen met nucleaire aandrijving gebouwd.
De ijsbrekers:
- NS Lenin, thans museumschip;
- NS Arktika;
- NS Sibir;
- NS Rossiya;
- NS Sevmorput;
- NS Taymyr;
- NS Sovetskiy Soyuz;
- NS Vaigach;
- NS Yamal; en
- NS 50 let Pobedy.

De vrachtschepen:
- NS Savannah, thans museumschip;
- NS Otto Hahn; en
- NS Mutsu.

NS Mutsu heeft nooit commerciele vracht vervoerd. De bulkcarrier NS Otto Hahn

is in 1979 omgebouwd tot conventionele Diesel-aandrijving. Het schip is in 2009 te Allang gesloopt maar haar originele schoorsteen is bewaard gebleven.

Van dit 3-tal spreekt de NS Savannah het meest tot de verbeelding. Dit had zeker te maken met haar vormgeving die bijzonder geslaagd is.
Notice, no funnel!

Hier een foto van de epaulette van de Chief Engineer van NS Savannah.
Alle nucleair aangedreven vrachtschepen hadden behalve de gebruikelijke technische problemen verband houdende met de veiligheid van nucleaire aandrijving, een groot manco. Ze waren niet rendabel te exploiteren. Ook met de stijgende olieprijzen zal dat niet veranderen.
Ik zie nog wel toekomst voor nucleair aangedreven ijsbrekers, waar het aankomt op brute kracht.

Sand Anchorage

Vrijdagmiddag, 25 november 2011

Priscilla ligt nog steeds veilig achter haar anker op de Sand Anchorage voor de monding van de Humber. Vele schepen wachten tot dat er een laad- of losplaats beschikbaar.
Het naast de Priscilla geankerde schip Catch 22 (ja, zoals de boektitel) heeft de ruimen gewassen. De ruimen zijn wat opengezet om te drogen. Een goede gewoonte aan boord van zeeschepen is om al een dekwaspomp is bijgezet altijd een ankerwas te openen.
Dit voorkomt bij het dichtdraaien van de dekwas een te hoge druk in de leidingen en afsluiters.
Het weer verandert heel snel. Van redelijk zonnig tot een wolkbreuk en naar zwaar bewolkt binnen een half uur.


Om 16:00 uur gaat het alarm af. Fire Drill. Er wordt gesimuleerd dat er in de gyrokompasruimte (tussen de hut van HWTK Alain en die van mij) brand is. De drill wordt behoorlijk goed uitgevoerd. Bij het diner wordt de drill geevalueerd en er worden aanbevelingen gedaan door het Safety Commitee. Een en ander verwerk ik in 2 rapportjes. Gauw naar mijn kooi (bed), want om middernacht (GMT) kom ik weer op voor de nachtelijke ankerwacht.

donderdag 24 november 2011

"Is het nu werkelijk nodig om altijd alles op te blazen?"

"Ja, natuurlijk wel!"

Deze vraag en dit antwoord zijn niet van mij. Ze komen uit een promotional voor de Mythbusters op Discovery Channel.


Vrijdag, 25 november 2011  Ankerwacht

Als ik om 11:00 uur GMT wakker word, zijn Billy en Stanley bezig schoon schip te maken.


De broers Stanley en Billy
Stanley

Yarmouth Coastguard geeft op VHF Channel 23 de galewarnings (stormwaarschuwingen): "Fair Island 9 to10, Viking 9, Forth and Tyne 9, Dogger, Fisher, Humber, German Bight, Thames and Dover 8 expected soon."

Vroeg in de avond ben ik met matroos Billy naar de bak gegaan. De waterdiepte is hier een meter of 20. Er staat windkracht 7 Beaufort. Ben ik blij dat Allistair McLean van de Seamans Mission te Dundee mij een warme muts heeft gegeven.
Om extra veilig voor anker te liggen hebben 4 schackels (4 x 27,5 meter) te water gelaten. De houdkracht komt niet alleen van het anker maar met name ook door het gewicht van de ankerketting op de zeebodem. Daarom heeft kapitien Leo Sterrenburg besloten om 4 schackles te geven. Priscilla is voor anker gegaan op de Sand Anchorage voor de monding van de Humber. We moeten wachten want onze plaats aan de T-vormige pier bij New Holland aan de Humber is nog niet vrij.

Priscilla ligt stabiel ten anker, en dat moet ook wel met het weer dat op komst is.
De ankerwacht bestaat uit het controleren van de positie van de Priscilla ten opzichte van 2 RACON boeien (boeien met een radartransponder, die een opvallend beeld op de radar geven) en de omringende schepen. Ik zou nog iets vertellen over de SART en EPIRB.

Een SART is ook een radartransponder; als een radartransponder aangestraald wordt door radargolven, "antwoordt" de radartransponder met een bijzonder beeld. Een EPIRB is een zelfopdrijvende boei die een noodsignaal uitzendt. Dit noodsignaal wordt opgevangen door satellieten die het doorzenden aan een regionaal Search and Rescue centrum. De distresss boodschap houdt in: (roep)naam van het schip en de GPS-positie. Als je je schip moet verlaten, is het verstandig - als je tijd hebt - de EPIRB mee te nemen. De redders hebben dan namelijk een positie. Een sloep of vlot kan behoorlijk afdrijven van de plaats van het schip in nood.

De kapitein heeft met de radar op de RACON boeien variabele ringen (variable range markers) en richtingslijnen (electronic bearing lines) geplaats.
Elke paar minuten controleer ik onze positie op de radar. Steady as a rock!

Ik ga vannacht NtM week 44 verwerken in onze zeekaarten.

De televisie staat nog aan. Ik hoop op het nieuws dat de TU Twente eredocoraten heeft verleend aan Adam Savage en Jamie Hyneman, beter bekend als de Mythbusters. Koningin Beatrix zal de eredoctoraten uitreiken.
Ik zie graag de Mythbusters. Het is leerzaam, onderhoudend en amusant. Mijn reactie op het nieuws: "terecht!"

dinsdag 22 november 2011

Grangemouth

Zondag, 20 november 2011 binnenlopen Grangemouth

Tijdens mijn wacht bestel ik de Forth loods om 06:15 uur Central European Time (CET) besteld. Wat later wordt ik opgeroepen op VHF kanaal 71. De loods zal pas om 06:15 uur beschikbaar zijn. Maar 06:15 uur plaatselijke tijd (Greenwich Mean Time) is 07:15 uur scheepstijd. Ik slack af (minder vaart). Het heeft weinig zin om 1 uur rond te dobberen nabij het loodsstation. Te meer omdat in de Firth of Forth een sterke stroming staat. Om 06:00 uur komt kapitein Leo Sterrenburg op voor de wacht tot 12:00 uur. Ik ga naar mijn kooi.

Om 09:00 uur CET (08:00 GMT) wordt ik gewekt en ga aan dek. Het is nog donker, koud en winderig. Ik zie een schitterende zonsopgang, maar mijn camera ligt in mijn hut. De Priscilla passeert de sluis. In de haven nabij de olieterminal ligt odere andere de Bro Galaxy. Ik heb dit schip in september gezien in de fjord nabij Stavanger. Daar bunkerde ze de Saipem 7000. Je kunt een en ander nalezen op mijn oude weblog: http://wytzeaanboordvanmvdonau.blogspot.com
Een uur later zijn we aangemeerd. De luiken worden onmiddellijk geopend. De stuwadoors beginnen gelijk met lossen. Op zondag ontvangen ze 200% loon.
Petrochemische industrie op - relatief beperkte schaal - te Grangemouth
Het is hier om 16:00 uur GMT al donker. De loodsen weken officieel tot 17:00 uur GMT. Feitelijk stoppen ze om 16:45 uur. Met kapitein Leo Sterrenburg leg ik de luiken dicht.
In de avonduren lees ik de roman van schrijver Paolo Giordano, De eenzaamheid van de priemgetallen (La solitudine dei numeri primi) helemaal uit. Mirjam heeft mij het boek en de verfilming als cadeau meegegeven voor mijn tijd aan boord. Morgen kijk ik de gelijknamige DVD.


Maandag, 21 november 2011

Vandaag wordt niet gelost, omdat Forth Ports PLC. niet voldoende stuwadoors beschikbaar heeft. Tja, de bezuinigingen.
Kapitein Leo Sterrenburg geeft me een aantal opdrachten voor het stabiliteitsprogramma Locopias. Het is belangrijk dat ik het programma goed in de vingers heb.

's-Avonds loop ik naar Grangemouth om wat boodschappen te doen. Ik bedenk dat er mogelijk geen voetpad langs de weg aanwezig is. Ik besluit mijn doorwerkjas met refelecterende strepen aan te doen. Dat is een verstandige keuze, want de onverlichte weg is behoorlijk druk. Tankwagens rijden af en aan. In Nederland loop je 's-nachts aan de linkerzijde van de rijbaan. Dan zie je auto's aankomen. Ik loop hier dus aan de rechterzijde van de rijbaan. De dichtstbijzijnde supermarkt ASDA is 24 uur per dag open en heeft een uitgebreid en prettig geprijsd assortiment. Ik vraag de cassiere of er een spoorverbinding naar Edinburgh is. "Neen," antwoordt zij, "helaas niet vanaf Grangemouth. U kunt wel buslijn X19 nemen."

Het NOS journaal van 8 uur maakt melding dat het veer Prins Willem Alexander in dichte mist op een strekdam bij Vlissingen is gelopen. Er zijn geen slachtoffers. Ik ken de veren Prinses Maxima en Prins Willem Alexander (PWA) en hun bemanningen goed. Allemaal aardige en competente kerels. Vanaf maart tot september 2010 heb ik stage gelopen op die veeren. Ik heb veel plezier gehad aan boord, zo moge mede blijken uit de volgende foto's.
Met schipper Willem Wijnants.


Quasimodo in custom madesurvivalsuite, HWTK Peters Buijs en schipper Willem Wijnants.

Ik informeer via email bij "commodore" Dirk Boers en stuurman Jan Alleijn naar de toedracht.
Dirk Boers en Jan Alleijn

De drijvers zijn nog waterdicht, maar het klassebureau geeft geen toestemming om met de PWA verder te varen. De Prins Willem Alexander moet in dok.

Voor dat ik naar bed ga, kijk ik nog de DVD De eenzaamheid van de priemgetallen. Goeie film, maar het boek is sfeervoller en psychologisch beter onderbouwd.


Dinsdag, 22 november 2011 Het schiet niet op.

Het zicht is opgeklaard. Tot mijn verbazing zie ik vanaf de brug van de Priscilla de Forth Railroadbridge nabij Edinburgh.
Edinburgh is dichterbij dan ik dacht. Vorig jaar september was ik met mijn schat Mirjam
in Edinburgh. Een schitterende stad.

Het lossen van de stalen buizen gaat langzaam. In de laadhaven Rouen hees de havenkraan 10 pijpen per keer. Het vintage kraantje in Grangemouth hijst 3 tot 4 pijpen per keer.

Gevoelsmatig nemen de stuwadoors om de haverklap een kortere - of langere pauze.
Ik betwijfel of we morgenavond leeg zijn.

zaterdag 19 november 2011

54°29'.9 N 000°10.3 E

Zaterdag, 19 november 2011 Rustige middagwacht

MV Priscilla vaart met een vaart over de grond van 10,2 knopen (18,9 km/h) Noordwaarts (koers 323) langs de Oostkust van Engeland. Onze positie om 15:45 uur was 54°29'9 N  00010'.3 E.
Het is mooi weer voor november, de zee is vlak en ik heb sinds uren geen schip meer gezien, noch op het radarscherm, noch met de verrekijker. 
En dan, om 17:00 uur passeert aan stuurboordzijde op een afstand van 7 kabels (0,7 zeemijl) de feeder Herm.

Om 17:37 passeert aan bakboordzijde op een afstand van 1,4 zeemijl de tanker Milford Fisher. 

In de nacht zullen we met een loods de Firth of Forth, Schotland, op varen en in de vroege morgen aanmeren in Grangemouth. Voordat we kunnen aanmeren moeten we nog de sluizen bij Grangemouth passeren. Nadat we hebben aangemeerd wordt de valreep opgetuigd en de luiken geopend.
De Schotse stuwadoors zullen namelijk (op zondag) om 08:00 uur beginnen met lossen.